پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

حداکثر فکر غالب مدیران دولتی کشور مربوط به 30 سال قبل بوده و حول برنامه ریزی نمایشی و صوری برای توسعه پایدار می چرخد. مدیران کم حساسیتی که غافل از وقوع حدودا سی ساله تغییرات ملموس اقلیمی در ایران هستند و هنوز با رویکرد مدیریت بحران و حوادث غیر مترقبه به برخی از رویدادها می نگرند.به طبیعت لعنت می فرستند و مثلا با مدیریت جهادی، قصد حل مشکلات ناشی از بحران های ایجاد شده را دارند. زرشک بابا . شاید بجای استعمال و استفاده از اسم مدیر، بهتر می بود آنها را با لفظ یک مشت عوضی مورد خطاب قرار می دادیم( عوضی در معنای غیر اصیل و عدم رعایت شایسته سالاری در انتصابات) . حتی اوضاع وخیم تر از این توضیحات بوده و جای رسیدگی و پرداختن به علت، گرفتار معلول شده و بجای مقابله با تغییرات اقلیمی ، سد برای مقابله با سیلاب می سازند . چاره اندیشی می کنند برای خشکسالی و زود کشتی و دیر کشتی را توصیه می نمایند بجای اجرای الگوی کشت . کار از این هم خراب تر است. واقعیاتی نظیر توده پنج کیلومتری تولید متان در جنوب تهران را هم انکار نموده و دشمن پنداری می نمایند برای هشدار در خصوص آن. خدا به راه راست هدایت تان کند و در صورت عدم اصلاح، ریشه کن کند این سبک از مدیریت را در کشور.

در یادداشت کوتاهی به مناسبت جایزه نوبل امسال گفتم که جایزه نوبل اقتصاد سال ۲۰۱۸ یکی از قابل انتظارترین جایزه‌های اعطا شده بود. سال‌ها بود که نام ویلیام نوردهاوس و پل رومر در پیش‌بینی‌های این جایزه ذکر می‌شد و همه منتظر بودند که یکی از جایزه‌های اخیر به حوزه کار این دو اقتصاد تغییرات اقلیمی و اقتصاد رشد برسد.